Met de SpeedDryer droog je je wasje voor nog geen 5 cent

‘Ik ben een trotse moeder’, glundert uitvinder Ans Clements (72). Eindelijk is haar kindje in productie, twaalf jaar nadat ze het bedacht. De SpeedDryer, een droogmolen voor in huis, wordt onder haar ogen in elkaar gezet. Dankzij een elektromotor zwiert hij in zo’n twee uur de was droog van een volle wasmachine.

Clements staat in de sociale werkplaats van S.D.O. Werkt (Sociaal Durven Ondernemen) in het Gelderse Beek. QMusic klinkt uit de speakers, een man of vijftien zet de SpeedDryer in elkaar. Ze bevestigen de elektromotor in de voet van de molen, monteren de poten en spannen 22 meter draad op elke molen, genoeg voor 8 kilo was, de inhoud van een gemiddelde wasmachine.

De SpeedDryer droogt net zo snel als een wasdroger, maar hij verbruikt 99 procent minder stroom?(de cijfers zijn van SpeedDryer). Afhankelijk van je droger kost een droogbeurt ongeveer een euro stroom per keer, bij de SpeedDryer nog geen 5 cent. De vinding won de Wubbo Ockels innovatieprijs 2023.

Wind moest er waaien door het klassieke wasrekje, ook als je geen buiten hebt

Clements, in het dagelijks leven kapper, wilde een alternatief voor de energieslurpende wasdrogers. Wind moest er waaien door het klassieke wasrekje, ook als je geen buiten hebt. Haar neef maakte een prototype, een droogmolen op een stofzuigermotor. Te veel kabaal, maar de was waaide droog. Haar idee werkte dus. Voor de verdere ontwikkeling vroeg Clements Kim Hijkamp (46) erbij, zus van de neef, voor de technische en zakelijke kant.

Ze zochten een producent die de molen zou uitontwikkelen, produceren en verkopen. Clements, die het intellectueel eigendom behield, zou een vergoeding krijgen. ‘Maar mannen in die technische wereld doen de was niet, ze zagen de verbetering niet’, zegt Clements. Met de producenten die het voordeel wél zagen, werd het niks. Ze hadden toch geen tijd of wilden andere dingen. Toen staken de ondernemers hun eigen geld in de ontwikkeling van prototypes, 130.000 euro, twee derde deed Clements (‘mijn pensioen, heel eng’), en Hijkamp de rest. Maar een producent bleef onvindbaar.

Midden in coronatijd vroegen ze zich nog af of ze de molen zouden verbranden of in de gracht naast Clements’ huis in Amsterdam gooien. Maar toen legden ze contact met Maurits Groen, een ondernemer met een neus voor groene bedrijven. Dankzij zijn contacten is er nu een investeerder aan boord, uit de duurzame hoek. Er is een bv opgericht met acht deelnemers, onder wie de beide ondernemers van het eerste uur, Groen en de directie van S.D.O. Werkt. En de droogmolens rollen uit de werkplaats.

In de hal van S.D.O. geeft Hijkamp, sinds februari dit jaar fulltime directeur van SpeedDryer, uitleg. ‘De elektromotor komt uit China, en de stang van gerecycled aluminium uit Scandinavië. Die onderdelen zijn in Nederland moeilijk of niet te krijgen. De rest komt uit Nederland en is van recyclebare kunststof. Elk onderdeel kun je vervangen, de molen moet zo’n twintig jaar mee kunnen gaan.’ Productie in China is geen optie, vanwege de milieubelasting van het transport. Eind september zijn ruim achtenhalf duizend bestellingen binnen.

Als de Nederlandse markt is voorzien (denk 5,2 miljoen SpeedDryers als vervanging van wasdrogers), wil Hijkamp naar Duitsland en Frankrijk.

Door netcongestie en hogere energieprijzen is de SpeedDryer interessanter geworden, denken de twee ondernemers. Clements: ‘Ons product is praktisch en niet sexy. Maar het scheelt enorm in je portemonnee.’

Lees het artikel op de website van VNO-NCW